Του Σταύρου Λιάππη Οικονομολόγου – Λογιστή
Οξύτατες διαστάσεις προσλαμβάνει η αντιπαράθεση της προεκλογικής περιόδου στη χώρα μας. Μεταξύ άλλων σημαντικά επίδικα στους πολιτικούς διαξιφισμούς, αποτελούν τα θέματα του πατριωτισμού και της δημοκρατίας, τα οποία στέκουν στον αντίποδα της πατριδοκαπηλίας και της εκτροπής. Στη Ελλάδα ούτως η άλλως την επίσημη – όχι την πραγματική – ιστορία την επέβαλαν οι νικητές, οι οποίοι ερμήνευσαν τα ιστορικά γεγονότα κατά το δοκούν, αποσπώντας εργολαβίες μνήμης και οικοδομώντας πολιτικές καριέρες… Μόνο που η ταχτική αυτή την πραγματική εικόνα των γεγονότων σπάει κι απ’ την ανάποδη την ιστορία γυρνάει…
Αν ανασύρουμε στη μνήμη μας τα γεγονότα των δυο προηγουμένων αιώνων θα διαπιστώσουμε την υποκρισία των ιθυνόντων της κυρίαρχης τάξης, που άρχει δια των αντιπροσώπων της (κυβερνήσεις, παλάτι, εκκλησία κλπ), οι οποίοι τα δικά τους ανομήματα και αμαρτήματα προσπαθούν να τα χρεώσουν στις πλάτες των άλλων, ιδιαιτέρως της Αριστεράς. Επιγραμματικά αλιεύοντας τα κατορθώματα των εθνικοφρόνων στο διαδίκτυο, οι πολίτες αυτής της χώρας ζουν πραγματικά στιγμές «πατριωτικού» μεγαλείου!! Δείτε…
Στα απομνημονεύματα του ο αρχικοτζαμπάσης Κανέλος Δεληγιάννης, μας ενημερώνει ότι οι πρόκριτοι των επαρχιών του Μωριά συνήλθαν το 1714 στην Θήβα και δήλωσαν υποταγή στον Τούρκο στρατάρχη Τοπαλ Οπουμαν «…και προσέφεραν αυθορμήτως την πατρίδα τους για να ενωθεί με την υπόλοιπη Οθωμανική αυτοκρατορία».
Πριν την έναρξη της επανάστασης του 1821 νέος πασάς της Τρίπολης διέταξε γενικό αφοπλισμό, στην προσπάθεια του να εξοντώσει τους σπουδαιότερους κλέφτες του Μωριά. Πρόθυμους συνεργούς στην προσπάθεια του αυτή βρήκε τους κατά τόπους προύχοντες. Πολλοί εμβληματικοί αγωνιστές δολοφονήθηκαν όπως ο Πετιμεζάς στα Καλάβρυτα και ο Οικονόμου στην Ύδρα…Ο Κολοκοτρώνης τελευταία στιγμή κατέφυγε στα Επτάνησα κυνηγημένος.
Ο κοτζάμπασης της περιοχής των Αγράφων Τσολάκογλου κάρφωσε τον Κατσαντώνη στους Αρβανίτες…Τον οδηγήσαν στα Γιάννενα όπου θανατώθηκε με συντριβή των οστών…Κατόπιν τούτου ο Καραϊσκάκης έκαψε τον πύργο του…Ο Τσολάκογλου διεσώθη και κατέφυγε στη Λάρισα, στην αυλή του Χουρσίτ Πασά. Ο τελευταίος απαγχόνισε τον Τσολάκογλου επειδή ήταν συνεργάτης του αντιπάλου του Αλή πασά.
Οι πρόκριτοι στη συνέλευση της Βοστίτσας αντιμετώπισαν με σκαιό τρόπο τον εκπρόσωπο της Φιλικής Εταιρείας Παπαφλέσσα αφού προηγουμένως προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν…Στις εργασίες της συνέλευσης ο…πολύς Παλαιών Πατρών Γερμανός εκστόμισε βαρύτατους χαρακτηρισμούς κατά του ανθρώπου που αργότερα έγινε ολοκαύτωμα στο Μανιάκι… Με…άδολο πατριωτισμό τον χαρακτήρισε χωρίς κανένα ενδοιασμό «άρπαγα, εξωλέστατο (ρεμάλι) αλιτήριον, ασυνείδητον»…
Μετά τον Πατριάρχη που αφόρισε για…πατριωτικούς λόγους την εξέγερση του 21 οι καλόγηροι της μονής Εσφιγμένου – διάπυροι πατριωτισμού – παρέδωσαν τα όπλα και τους πρωτεργάτες της εξέγερσης στη Χαλκιδική το 1822… Μεταξύ των επαναστατών και ο ηγέτης της εξέγερσης Ε. Παπάς, που βρισκόταν ακόμη στη μονή. Η παράδοση του Ε. Παπά από τους Αγιορείτες ζητήθηκε από τον πασά Αβδούλ Αμπούδ. Ο πασάς υποσχέθηκε να σεβαστεί το προαιώνιο προνόμιο των μονών…
Μετά την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους η προς τον Τούρκο δυνάστη δουλικότητα του Πατριαρχείου ξεπέρασε ακόμα και τις απαιτήσεις του Σουλτάνου…Ο τότε Πατριάρχης Αγαθάγγελος Α’ έμπλεος…πατριωτισμού με εγκύκλιο του τον Φεβρουάριο του 1828 κάλεσε τους κατοίκους της Πελοποννήσου και των απελευθερωθεισών νήσων του Αιγαίου Πελάγους, «Να μετανοήσουν, να δηλώσουν υποταγή εις τον σουλτάνο και να επανέλθουν υπό τον Οθωμανικό ζυγό»!
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας δολοφονείται εν ψυχρώ από τους συγγενείς του αρχικοτζάμπαση – φεουδάρχη της Μάνης Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο. Προφανώς ο «μειωμένου» πατριωτισμού Καποδίστριας ήταν εμπόδιο στα σχέδια των προκρίτων για μια «ελεύθερη ακηδεμόνευτη και δημοκρατική πατρίδα»!!
Επι διακυβέρνησης του ακραιφνούς «υπερπατριώτη» δημοκόπου Δηλιγιάννη συνεπικουρούμενου από την παρακρατική «Εθνική Εταιρεία» έλαβε χώρα μια απ’ τις μεγαλύτερες συμφορές της χώρας μας. Ο ολέθριος ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897. Η Ελλάς για εκατό χρόνια πλήρωνε τα «σπασμένα» αυτού του τυχοδιωκτισμού.
Στην γνωστή κοινωνική εξέγερση του Ίλλιντεν το 1903 «υπερπατριώτες» απ’ την Αθήνα διοργάνωσαν συλλαλητήριο στην πρωτεύουσα για να πολεμήσουν για τα «ιερά της φυλής» στο πλευρό των Οθωμανών με επιδίωξη να καταπνίξουν την επανάσταση στη βόρεια Μακεδονία. Και τα κατάφεραν!!
Κατηγορήθηκε η Αριστερά και το Κομμουνιστικό κίνημα ότι επεδίωξε τον ακρωτηριασμό της Μακεδονίας, λησμονώντας ότι η επίσημη ελληνική κυβέρνηση υπέγραφε στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 τον διαμοιρασμό της Μακεδονίας ως εξής: 1% στην Αλβανία, 11% στην Βουλγαρία, 39% στην Γιουγκοσλαβία, 50% στην Ελλάδα… Αναρωτιέται κανείς πόσο «πατριωτισμό» περιείχε η υπογραφή της τότε κυβέρνησης;
Οι Μεγάλες Δυνάμεις το 1914 για να εξαναγκάσουν την ελληνική κυβέρνηση να δεχτεί την προσάρτηση της Β. Ηπείρου στην Αλβανία, άφησαν ακόμη σε εκκρεμότητα το ζήτημα των νησιών του Αιγαίου. Ο Βενιζέλος, κορυφαίος πολιτικός παίκτης και μέγας τακτικιστής, θεώρησε πιο σημαντικό την αναγνώριση της ελληνικής επικυριαρχίας επί των νήσων του Αιγαίου, αποποιούμενος των δικαιωμάτων της Β. Ηπείρου και συμφώνησε να ενταχθεί στο νεοπαγές Αλβανικό κράτος…. Πόσα καντάρια «προδοσία» κουβαλούσε ο Εθνάρχης; Οι κάθε λογής πατριδοκάπηλοι την περίοδο εκείνη πέρασαν τον Κρητικό πολιτικό από την πριονοκορδέλα της εθνικοφροσύνης για δήθεν εγκατάλειψη των «προαιώνιων πατρίδων του Ελληνισμού»…
Η βασιλική κυβέρνηση Σκουλούδη κατόπιν εντολής του φιλογερμανικού στέμματος εγκατέλειψε τα οχυρά του Ρούπελ το 1916, για να εισέλθουν ανενόχλητοι οι Βούλγαροι καταλαμβάνοντας την Καβάλα και την Ανατολική Μακεδονία για δεύτερη φορά…Οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις του Δ΄ σώματος στρατού εγκατέλειψαν τη χώρα, βρίσκοντας καταφύγιο στο Γκερλιτς της Γερμανίας ως «φιλικά αιχμάλωτοι»…Η ενέργεια αυτή κορωνίδα του «υπερπατριωτισμού» γιατί ξεχάστηκε από τους πούρους υπερασπιστές των «απαράγραπτων εθνικών δικαιωμάτων»;
Κατά την είσοδο των Γερμανικών στρατευμάτων τον Απρίλη του 1941 στη χώρα μας, το στέμμα και η «λαοπρόβλητη – πατριωτική» κυβέρνηση αναχώρησαν άρον άρον για επαναστατική γυμναστική στις βίλες της Μ. Ανατολής για να …συντονίσουν τον αγώνα εκ του μακρόθεν!! Αρνήθηκαν να συμπορευτούν με τους Εαμοβούλγαρους στα βουνά…Μην τους πούνε και μαλάκες!!
Στίγμα ανεξίτηλο εθνικής προδοσίας της 4ης Αυγούστου και όλης της τεταρτοαυγουστιανής μαφίας, αποτέλεσε η παράδοση των φυλακισμένων και εξόριστων κομμουνιστών, αγωνιστών και αντιφασιστών στους χιτλεροφασίστες κατακτητές. Πρέπει να είχαν έλλειμα «εθνικής διαπαιδαγώγησης»! Δεν εξηγείται διαφορετικά…
Ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου επέλεξε τον δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ήταν οι γνωστοί «κουίσλινγκ», που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ι. Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών ιδρύθηκαν τα «πατριωτικά» Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας.
Οι γερμανοντυμένοι εθνικόφρονες συνθηκολόγησαν, παραδίδοντας την Ανατολική Μακεδονία ως ζώνη κατοχής στη δικαιοδοσία της Βουλγαρίας με τα γνωστά φρικαλέα γεγονότα του Δοξάτου της Δράμας κλπ.
Η αυτοεξόριστη βασιλική οικογένεια και οι παρατρεχάμενοι κυβερνητικοί παράγοντες μετέφεραν τα αποθέματα του χρυσού της τράπεζας της Ελλάδος μετά από πολλές περιπέτειες στο Λονδίνο απ’ όπου δεν επέστρεψε ποτέ… Προσφέραν ομολογουμένως άλλη μια υπηρεσία στο έθνος μας…
Η επίσημη εθνικοφροσύνη τίμησε βεβαίως με τον καλύτερο τρόπο τους αγωνιστές ήρωες του Αλβανικού έπους… Κάθε χρόνο στις 28 του Οκτώβρη καταναλώνονται χιλιάδες σελίδες εξυμνώντας τις αρετές του έθνους και τα κατορθώματα στα αλβανικά βουνά…Λησμονούν όμως μια συμπληρωματική λεπτομέρεια… Στις 30 Νοεμβρίου 1943 μικτά αποσπάσματα ταγματασφαλιτών και αρχών κατοχής έσυραν άρον άρον του ανάπηρους αγωνιστές τους αλβανικού έπους κάτω από βάρβαρες συνθήκες, απ’ τα νοσοκομεία όπου νοσηλεύονταν στις φυλακές της πρωτεύουσας… Ο λόγος; Είχαν οργανωθεί στην Αντίσταση! Διακόσοι ογδόντα τρεις στήθηκαν στον τοίχο του νοσοκομείου «Σωτηρία». Η ελληνική εθνικοφροσύνη κοιμάται ακόμα ήσυχη…Για μια ακόμα φορά έπραξε το καθήκον της.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών οι έσχατοι «υπερπατριώτες» έσονται πρώτοι.. Το καθεστώς της Λευκής Τρομοκρατίας που επιβλήθηκε με τις εγγλέζικες λόγχες, εξαπόλυσε κύμα διώξεων κατά του κόσμου της Αριστεράς αμέσως μετά την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ, καθιστώντας μαρτυρική ή αδύνατη την ειρηνική διαβίωσή του και εξωθώντας τον σκληρό πυρήνα του να ξαναπάρει τα όπλα. Η ασφυκτική πίεση πάνω στον Εαμικό κόσμο, ώστε να επιλέξει ανάμεσα σε μια εξευτελιστική υποταγή η το αυτοκτονικό δεύτερο αντάρτικο, υπήρξε συνειδητό σχέδιο του σκληρού πυρήνα της εγχώριας Δεξιάς.
Η μετεμφυλιακή τύφλωση των εγχωρίων «πατριωτών» και των τότε κυβερνήσεων εξάντλησε την απανθρωπιά της στις διώξεις των ηττημένων αριστερών. Χιλιάδες οδηγήθηκαν στην προσφυγιά με το στίγμα του άπατρι του μειοδότη του συμμορίτη. Άρχισαν οι εκτελέσεις σημαινόντων στελεχών με αποκορύφωση αυτές του Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη… Εκτελέσθηκαν ως πράκτορες ξένης δύναμης με κατηγορητήριο που απηύθυνε στη δίκη απ’ τη θέση του εισαγγελέα ο μετέπειτα δικτάτορας Παπαδόπουλος… Ομολογουμένως έμπλεος απ’ τα εθνικά ιδεώδη !!
Είναι γνωστό πλέον ότι οι υπερεθνικόφρονες πατριώτες ήταν λάτρεις των ομαλών δημοκρατικών εξελίξεων… Όπως ομολόγησε δημόσια ο υπουργός Άμυνας Γιάννης Βαρβιτσιώτης στις 9/11/1990, «οι Έλληνες κομάντος (ΛΟΚ) και η CIA οργάνωσαν ένα βραχίονα παρακρατικού δικτύου, το 1955, για να προβληθεί αντάρτικη αντίσταση σε οποιονδήποτε κομμουνιστή εισβολέα. Το εν λόγω δίκτυο, ήταν γνωστό με την κωδική ονομασία “Επιχείρηση Κόκκινη Προβιά”». Ήταν μέρος του νεοφασιστικού αμερικανικού παραστρατιωτικού νατοϊκού μηχανισμού «StayBehind»…Ακολούθησε δήλωση του Α. Παπανδρέου στις 14/11/1990 στο πρακτορείο «Ασοσιέιτεντ Πρες»: «Η παρακρατική οργάνωση Κόκκινη Προβιά δημιουργήθηκε το 1955, ως αποτέλεσμα ενός μυστικού τμήματος της συμφωνίας, με βάση την οποία εγκαταστάθηκαν οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα».
Η σκευωρία της επίσημης εθνικοφροσύνης που έλαβε χώρα το 1952 σε βάρος της Αεροπορίας, συντάραξε τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας. Στόχος ήταν να παρουσιαστεί ότι η ηγεσία του συγκεκριμένου όπλου ότι έχει κομμουνιστικές πεποιθήσεις, με συνέπεια αφενός την απομάκρυνση και δίωξη στελεχών του και αφετέρου τη δημιουργία πολιτικής αστάθειας. Αρκετοί δημοκράτες αξιωματικοί φυλακίστηκαν και τσαλακωθήκαν στα μπουντρούμια των φυλακών…Χρόνια αργότερα όταν ο Κ. Καραμανλής συναντήθηκε με τους αμνηστευθέντες αξιωματικούς, δήλωσε ότι γνώριζε απ’ την αρχή ότι «είναι αθώοι»!!
Στη συλλογική μνήμη, οι εκλογές του 1961 καταγράφηκαν ως οι εκλογές της βίας και της νοθείας ή κατά άλλους, οι εκλογές κατά τις οποίες ψήφισαν και τα δέντρα. Στην πραγματικότητα όλα όσα έγιναν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις συγκεκριμένες εκλογές, αποτέλεσαν την αρχή μίας “ανωμαλίας” στη λειτουργία του πολιτεύματος που τελικά οδήγησε στην πλήρη εκτροπή, δηλαδή στο πραξικόπημα των Συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου του 1967.
Στην Ελλάδα το παρακράτος λειτούργησε μετεμφυλιακά με βάση στελέχη του στρατού και της αστυνομίας καθώς και ακροδεξιών ομάδων πολιτών που στήριζαν τις δεξιές κυβερνήσεις και έκαναν ποικίλες επεμβάσεις. Η πιο γνωστή περίπτωση δράσης παρακράτους στην Ελλάδα ήταν η δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963». Η πολιτική παράταξη της Δεξιάς η οποία είναι ταυτισμένη διαχρονικά με το παρακράτους, οι πολιτικοί επίγονοι της ΕΡΕ, των τραμπούκων και των δολοφόνων του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, κατηγορούν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ ότι στήνει το δικό του «παρακράτος»…Τι να πει κανείς;
Στην δεκαετία του 1960 πρωταγωνιστικό και παρασκηνιακό ρόλο κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ έπαιξε, ο νεαρός τότε, βασιλιάς Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ, ο οποίος κατά παράβαση κάθε έννοιας του Συντάγματος του 1952 και παίρνοντας μαθήματα από τη μητέρα του Φρειδερίκη, αναμίχθηκε στην πολιτική κατάσταση της χώρας. Ο ρόλος του παλατιού σε αυτήν τη δεκαετία ήταν καθοριστικός και ουσιαστικά τη χώρα δεν την κυβερνούσαν οι εκλεγμένοι από τον λαό αλλά μια μικρή κλίκα γαλαζοαίματων της Φρειδερίκης προεξαρχούσης, η οποία παρασκηνιακά κινούσε τα νήματα. Τα Ιουλιανά του 1965 ήταν μελανή κηλίδα οφειλόμενη στις παρεμβάσεις του παλατιού.
Πλήγμα διαρκείας στη δημοκρατική διαδικασία και στην καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών έφερε η εφτάχρονη δικτατορία. Το οδυνηρότερο κατάλοιπο το άφησε ο εγκληματικός τυχοδιωκτισμός της χούντας με την κυπριακή τραγωδία και την εθνική ήττα. Τραγική συνέπεια του ανοσιουργήματος των «υπερπατριωτών» η απώλεια του 40% της Μεγαλονήσου, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακτηθεί.
Οι πολιτικές πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που ακολούθησε η χώρα μας στη μεταπολίτευση είχε ως κατάληξη την ακρίβεια στις μέρες μας, την μείωση του βιοτικού επιπέδου των χαμηλόμισθων, την δραματική υστέρηση της Ελλάδας σε σχέση με τις ευρωπαϊκές χώρες και εν τέλει τη χρεοκοπία, η οποία κατ’ αρχή συνοδεύτηκε από δυο αποτυχημένα μνημόνια και μπόλικες δόσεις πατριωτισμού που καταβαράθρωσαν το επίπεδο ζωής έτι περαιτέρω…Αντί οι υπερπατριώτες να ανακρούσουν πρύμναν έριξαν τις ευθύνες της τραγικής κατάστασης της χώρας στο «καταστροφικό» εξάμηνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΖΑ…Και μάλιστα στο πρώτο!!! Και μη χειρότερα!!!
Την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών ακολούθησαν οι κραυγές πατριδοκάπηλων, που θέλησαν να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες. Κρατώντας τη ρομφαία της εθνικοφροσύνης πολιτεύτηκαν για περισσότερες από δύο δεκαετίες…Μετά τη συμφωνία έντρομοι διαπίστωσαν ότι μένουν χωρίς αφήγημα και χωρίς …βαρβάρους! Η δε εφαρμογή της συμφωνίας και από την ηγεσία της συντηρητικής παράταξης προσγείωσε τους «υπερπατριώτες» στη λογική του ρεαλισμού και των αμείλικτων συσχετισμών…
Όλα όσα έγιναν αυτά τα χρόνια εις βάρος της πατρίδας και παρ όλα όσα έγιναν στο όνομα της, δεν αποτέλεσαν λόγους φρονηματισμού των πατριδοκάπηλων…Ακόμα έχουν στην προμετωπίδα τους την παραινετική φράση του Έκτορα στην Ιλιάδα, «εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης»….Η διαφορά είναι ότι ο τελευταίος το εννοούσε!!
