του Διονύση Τρευλόπουλου **
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας απαξιώνοντας τον παιδευτικό ρόλο του εκπαιδευτικού, προσθέτει συνεχώς εξωδιδακτικά φορτία στις πλάτες του. Ήδη οι εκπαιδευτικοί διεκπεραιώνουν όλες τις διοικητικές λειτουργίες της σχολικής μονάδας (μητρώο, πρακτικό, my school, απουσίες κ.λ.π.), καθώς σχεδόν κανένα σχολείο δεν είναι στελεχωμένο από διοικητικούς υπαλλήλους.
Αρχής γενομένης από την αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων προστέθηκαν νέα καθήκοντα και υποχρεώσεις για τους εκπαιδευτικούς που δεν σχετίζονται με τη διδασκαλία. Το Υπουργείο απαιτεί από τους εκπαιδευτικούς να συγκροτούν ομάδες για να οργανώνουν τον συλλογικό προγραμματισμό της σχολικής μονάδας και να υλοποιούν σχέδια δράσης. Είναι μια συνεχής και δυναμική διαδικασία που γεννά νέες υποχρεώσεις, όπως καταχώριση σε ειδική ψηφιακή πλατφόρμα του ΙΕΠ για κάθε σχέδιο δράσης, επιπλέον συνεδριάσεις, παραδοτέα έκθεση στο τέλος του έτους.
Από το φετινό σχολικό έτος η “εφευρετική” υπουργός εισάγει τους νέους θεσμούς του μέντορα, του συντονιστή διδακτικού αντικειμένου και του συντονιστή τάξεων. Οι τίτλοι δεν είναι κενοί περιεχομένου από καθήκοντα -κι άλλα καθήκοντα- και από παραδοτέα.
Ενδεικτικά: οργάνωση πρότυπων διδασκαλιών, συναντήσεις εργασίας ανά μήνα, προγραμματισμός δράσης στην αρχή της χρονιάς και ετήσια έκθεση στο τέλος. Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τα καθήκοντα που απορρέουν από τον θεσμό του Συμβούλου σχολικής ζωής που έχει εισαχθεί από το 2019. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τους πολλαπλούς ρόλους που πρέπει οι εκπαιδευτικοί να αναλάβουν και να φέρουν εις πέρας.
Απέναντι σε αυτή την εξοντωτική και απαξιωτική πολιτική της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να αντιπαραβάλει μια κρυστάλλινη θέση: δηλαδή ότι θα καταργήσει τον νόμο για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και την ατομική αξιολόγηση και τους θεσμούς του μέντορα, του συντονιστή και του συμβούλου σχολικής ζωής.
Δεν αρκεί όμως αυτή η δέσμευση. Οφείλουμε να επεξεργαστούμε και να καταθέσουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τη λειτουργία της σχολικής μονάδας και την αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού.
Μερικές ιδέες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν είναι:
– Αντί για αξιολόγηση, να θεσμοθετηθεί αποτίμηση έργου της σχολικής μονάδας, καθήκον που θα αναλάβουν οι σχολικοί σύμβουλοι παιδαγωγικής ευθύνης. Αν κρίνεται ότι η σχολική μονάδα υστερεί σε κάποιον τομέα, να υλοποιούνται σχέδια δράσης για την βελτίωση της λειτουργίας της
.- Τα καθήκοντα των ενδοσχολικών συντονιστών να περάσουν στην αρμοδιότητα των σχολικών συμβούλων, των οποίων η δικαιοδοσία πρέπει να αφορά εύλογο αριθμό σχολείων για να μπορούν να αντεπεξέλθουν.
– Τα καθήκοντα του συμβούλου σχολικής ζωής να αναλάβουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί που θα τοποθετηθούν μόνιμα και υποχρεωτικά σε κάθε σχολική μονάδα.
– Η ενίσχυση των σχολικών μονάδων με διοικητικό προσωπικό που θα ελαφρύνει τους εκπαιδευτικούς από γραφειοκρατικές εργασίες και θα τους δίνει τη δυνατότητα να αφοσιώνονται αποκλειστικά στα διδακτικά τους καθήκοντα.
Η εκπαιδευτική κοινότητα βράζει και είναι απογοητευμένη. Περιμένει από εμάς χωρίς να ελπίζει πολλά. Πρέπει να κάμψουμε αυτή την δυσπιστία. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με επεξεργασμένο πρόγραμμα και καθαρές θέσεις.
** ο Διονύσης Τρευλόπουλος ειναι φιλόλογος στην Β/θμια Εκπαίδευση, μέλος 1ης ΟΜ ΑΙΓΑΛΕΩ
